Blij ben ik met de opdracht voor Kunstbeeld.nl hét tijdschrift over hedendaagse en moderne kunst!
Dat gevoel wordt vergroot als ik eenmaal in de Felix Meritis zie wie mijn onderwerp is. De Nigeriaans-Amerikaanse schrijver, dichter, kunstcriticus en tentoonstellingsmaker Okwui Enwezor is een fotogenieke, charismatische man.
Van het debat rondom de globalisering van kunst krijg ik vanwege mijn concentratie niet veel mee. Ik voel dat ik op dreef ben en geniet van het fotograferen. Een opmerking van Enwezor die ik later in het interview lees wil ik u echter meegeven: "Mensen hebben geen behoefte aan assimilatie, maar aan wederzijdse erkenning". 
Die kunnen we maar beter onthouden…

Locatie: Pathé Buitenhof.
Oh jee! Langs de rode loper tussen de paparazzi van Nederland!
Ach, het viel allemaal reuze mee… zis is Holland men! 
Alhoewel ik moet toegeven dat er flink wat uit de kast getrokken was om het geheel enig spektakel mee te geven! Heuze ridders in harnas, paarden, zwaarden, speren, banieren en een minstreel maakten het een belevenis. Vergapen deed ik mij echter aan de fotografiesituaties rondom de BN-ers die de rode loper betraden. Je zult er ongetwijfeld aan wennen als je dit veel en lang doet, maar als buitenstaander keek ik mijn ogen uit en geloofde ik mijn oren niet. Vechtend om de juiste plaat werd er met woorden getrokken aan iedereen die op dit moment tot de categorie BN-er behoort. "Quinten! Quinten! Quinten!" "Daniëlle! Daniëlle! Daniëlle!" "rechtdoor! Ja hier!" "Even doordraaien alsjeblieft! Ja hier!!". Je moet wel… dat begrijp ik, maar wat een poppenkast! 
De andere kant is dat ik een goede poppenkastvoorstelling op z’n tijd best leuk vind…

Ja. Ja, het is een tijd geleden dat ik dit weblog heb aangevuld en de nieuwswaarde van dit bericht is al lang en breed verdwenen. Gelukkig is dat ook niet het doel van dit blog. 
De toekenning van de Cultuurprijs aan Cesar Zuiderwijk vormde wel de aanleiding voor deze foto. Uiteraard was er nog meer pers. Schrijvende pers die hij te woord ging staan in het café van het Paard van Troje en fotografen die hem wilden ‘kieken’. Daar was ik er eentje van. Hij ging geduldig staan en doordat ik bewust geen aanwijzingen gaf, maar ook geen foto nam trok hij op een gegeven moment zijn wenkbrauw op. HEBBES!

Laatst mocht ik een doorloop van het ballet "The Autopsy Project" van choreograaf André Gingras bijwonen en fotograferen. In de oefenruimte van het Korzo Theater was ik getuige van een indrukwekkend stuk waarin de dansers o.a. door middel van Free Running over het toneel vlogen. Free Running: een nieuwe manier van fysiek bewegen, ontstaan in de straten van Parijs en in het leven geroepen door jongeren.
En toch kies ik weer voor een verstild beeld uit deze serie. Los van het lijnenspel vind ik dit een beeld waar je van alles bij kunt bedenken of voelen.