VNO-NCW te gast bij Het Venduehuis der Notarissen

Peter Meefout en potentiële koper ©Mylène Siegers

Society is een regelmatig terugkerende rubriek van schrijfster Vera de Jonckheere en mij in de krant
Den Haag Centraal.

VNO-NCW te gast bij Het Venduehuis der Notarissen

Het ondernemersnetwerk VNO-NCW Den Haag was vorige week te gast bij het Venduehuis der Notarissen aan de Nobelstraat. De ondernemers werd een preview geboden van de voorwerpen die op de Voorjaarsveiling deze week worden aangeboden. Na koffie en thee wachtte hen een uurtje inleidingen door achtereenvolgens Rob Perik, voorzitter VNO-NCW, Peter Meefout, directeur Venduehuis, en de experts/taxateurs Chris Vellinga (schilderijen) en Daniel Girod (juwelen en sieraden). Meefout benadrukte dat je in het Venduehuis ook – of zelfs  júist – met een kleine beurs aardige dingen op de kop kunt tikken. Een zucht van verlichting klonk op de journalistenrij. In even goede aarde viel de door ons vrij vertaalde constatering van taxateur Girod dat de Nederlandse man een krent van jewelste is vergeleken bij al zijn Europese seksegenoten in economieën die toch echt steviger zijn geraakt door de crisis. Wij voorspellen dat er nog een lange weg is te gaan vooraleer in deze contreien drie, vier keer per jaar een snuisterijtje aanschaffen voor iemand in eigen omgeving gebruikelijk wordt.

Cadeauafdeling
Likkebaardend aanschouwden de ondernemers vervolgens de stukken: schilderijen, juwelen, meubelen, design, zilver en porselein. Hierbij viel op dat de mannelijke ondernemers de als cadeauafdeling aan te merken juwelenhoek angstvallig meden – alleen de onverschrokken Laurens Jan Brinkhorst waagde zich in de schatkamer – waardoor rondom Daniel Girod sprake was van een vrouwelijke dominantie. De eloquente wijze waarop hij zijn expertise over antieke sieraden door verlokkende zinnen over historie, materiaal en ontwerp vlecht, was daaraan zeker debet. Alleen al de namen van onbetaalbare goudsmeden als Fabergé, Lalique, Castellani en Giuliano zouden ondernemend Nederland tot een schepje erbovenop kunnen bewegen.

Topstukken
Intussen werd ook minutieus gestudeerd op de uitbundige voorraad schilderijen, aquarellen en tekeningen. Trots vertelde directeur Meefout dat de experts en commissionairs van het Venduehuis stad en land hebben afgereisd om ‘topstukken van superbe kwaliteit te verwerven.’ Hollandse en Haagse School, maar ook Aziatische kunst. Grote schilders als Mesdag, Isaac Israels, Piet Ouborg, Hussem, Gestel en Sluijters om er slechts enkelen te noemen. In de hoek waar meubilair – monumentale kasten, staande klokken en pendules, kabinetten, commodes, secretaires en tafels – stond samengepakt, rook het naar grootmoeder. De nostalgische ambiance werd wreed verstoord door een mannelijke ondernemer die met zijn neus op het blad onder het tafelkleed speurde naar krasjes en vochtkringen. Of hoopte hij uit dat de nerven van het hout een familiegeschiedenis op te tekenen?

Pareltjes
Ook Meefout is gefascineerd door de verhalen achter sommige werken: “dit is de leukste baan die ik ooit heb gehad”, maar mooier dan de geschiedenissen van onze nationale (Haagse!) pareltjes van Johannes Vermeer en Hendrik Willem Mesdag is nauwelijks denkbaar. “In 1881 werd het Meisje met de Parel op een veiling bij het Venduehuis aangeboden. Niemand wist dat het een Vermeer was, het verkeerde in slechte staat en wisselde voor 2,30 – twee gulden dertig – van eigenaar.” Het ‘Panorama-Gebouw met Erf en Beschilderd Doek genaamd Panorama Mesdag’ geraakten op 10 mei 1886 ter ‘openbare verkooping’ bij het venduehuis. Gelukkig konden beide via een intermediair door Mesdag zelf verworven worden.

Vreemd genoeg zijn liefhebbers van het populaire televisieprogramma Tussen kunst en kitsch nog onvoldoende bekend met het begrip taxatiedagen. Bovendien zijn de experts van het Venduehuis bereid om bij mensen thuis collectie(s) in ogenschouw te nemen. De ondernemers haastten zich na de borrel naar huis om een kijkje te nemen op zolder.

Vera de Jonckheere