Hugo Maerten die ‘onze’ Michiel de Ruyter speelt in het stuk Het Rampjaar, poseert hier voor mij. 
Bert Jansma heeft in Den Haag Centraal een serie gewijd aan Tuin van Holland van Toneelgroep de Appel en dat was de reden dat ik een aantal acteurs in hun rol mocht fotograferen. Prachtige kostuums, kicke decors (sorry anders kan ik het niet benoemen), indrukwekkende stukken en goede acteurs die allen als een razende Roeland hun eigen marathon binnen de theatermarathon rennen. Ik werd al blij van het stuk in wording, maar de try out was echt de overtreffende trap! Gelachen, kippenvel, brok in de keel, verstilling, meligheid het was er allemaal én… het eten was goed en lekker! Ik heb enorm genoten!

Een stervende Amor, ruw van zijn vleugels ontdaan door Agrippina die geen liefde duldt in haar leven. Deze scene kende ik niet vanuit de repetities die ik bijgewoond had, maar had onmiddellijk mijn aandacht. Met mijn grote complimenten aan Niels Mathot (decor), Alex Brok (licht) en uiteraard Ivan Schauvliege (Amor)!!!

Een blik achter de schermen is wat mij betreft altijd een belevenis en een verrijking van je spectrum aan ervaringen. Het proces volgen van een opera in wording is bijzonder. Ik was dan ook verheugd dat ik in een serie van uiteindelijk twintig beelden een kleine expositie mocht maken van ’the making of Agrippina’.
Veel repetities bijwonen, honderden platen schieten om uiteindelijk de juiste sfeer en cadans in beeld te kunnen weergeven. De concentratie die in dit beeld te zien is, vind ik mooi door de verstilling. Ook omvat het moment een universeler gegeven doordat de kroon als teken van macht tot nadenken kan aanzetten. Als ik mijn gedachten de vrije loop laat is dit iets wat deze man lijkt de doen… 

Onze prinses bezoekt het Festival Forensische Zorg, alwaar ik een deel van de fotografie mag verzorgen. Gelukkig is er geen pers en blijft ze een uur. Ik zoek, ik kijk, ik speur. Vrij in het begin zie ik dat het licht bijzonder mooi op haar gelaat valt als ze een bepaalde houding aanneemt. Ik neem positie, hou mijn camera in de aanslag en kadreer het beeld. En nu is het wachten op het juiste moment. Hopen dat ze weer de juiste positie inneemt en gelijktijdig dat de overige mensen in het beeld mijn compositie niet verpesten. Met snel kloppend hart neem ik de foto en kan even opgelucht ademhalen. Ik ben erg blij met deze ‘flitsloze’ foto, want verder moet ik door de lichtomstandigheden vaak flitsen en ik heb er een hekel aan, zeker bij deze vrouw die zo’n beetje doodgeflitst wordt als ze ergens verschijnt…
(zoals gezegd in de rubriek "Nieuws" is deze foto ook terug te vinden op de site van het Koninklijk Huis)